آیا می‌توانید با لهجه انگلیسی صحبت کنید؟ پاسخ به این سؤال بستگی به این دارد که تعریف شما از انگلیسی چیست زیرا این زبان دارای گویش‌ها و لهجه‌های بسیار متنوعی است. دو مورد از رایج‌ترین آن‌ها لهجه آمریکایی و بریتانیایی هستند.

اگرچه این دو نوع انگلیسی از نظر ساختار زبانی یکسان هستند اما تفاوت‌های زیادی میان آن‌ها وجود دارد که شامل تلفظ املای کلمات، واژگان و حتی ساختارهای گرامری می‌شود. در این مقاله از پریحان آکادمی قصد داریم تفاوت لهجه آمریکایی با بریتانیایی را به‌طور جامع بررسی کنیم و به تفاوت‌های موجود در املا و واژگان نیز این دو خواهیم پرداخت.

تفاوت‌های اصلی بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی

همان‌طور که اشاره شد یکی از بارزترین تفاوت‌ها بین لهجه آمریکایی و بریتانیایی نحوه تلفظ برخی از حروف و صداها است. برای مثال تفاوت در تلفظ صدای r و برخی از مصوت‌ها مانند /ɒ/ و /ɑ/ در کلماتی مثل pop و stop کاملاً مشهود است.

علاوه بر تفاوت‌های تلفظی تفاوت‌هایی در نحوه نگارش برخی از واژگان و حتی کاربرد دستور زبان نیز وجود دارد. برای درک بهتر در ادامه این تفاوت‌ها را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

تفاوت لهجه آمریکایی با بریتانیایی در تلفظ

یکی از آشکارترین اختلافات بین لهجه آمریکایی و بریتانیایی تفاوت در نحوه تلفظ برخی از صداهای همخوان (consonants) و واکه (vowel) است. علاوه بر این تفاوت‌هایی در لحن (intonation) و زیر و بمی صدا هنگام صحبت نیز وجود دارد.

تفاوت در تلفظ صدای /r/

یکی از اولین تفاوت‌هایی که هنگام مقایسه لهجه آمریکایی و بریتانیایی متوجه خواهید شد نحوه تلفظ حرف r است. در انگلیسی بریتانیایی وقتی r بعد از یک مصوت در همان هجا قرار می‌گیرد معمولاً تلفظ نمی‌شود. این اتفاق در کلماتی مانند far market و injure رخ می‌دهد.

اما در انگلیسی آمریکایی این حرف همیشه تلفظ می‌شود. این تفاوت باعث می‌شود که انگلیسی آمریکایی ریتمی متفاوت از انگلیسی بریتانیایی داشته باشد.

یکی از بارزترین اختلافات در تفاوت لهجه آمریکایی با بریتانیایی مربوط به نحوه تلفظ حرف r است. در لهجه بریتانیایی زمانی که r پس از یک واکه (حرف صدادار) و در یک هجا قرار می‌گیرد معمولاً تلفظ نمی‌شود. به عنوان مثال:

• far → فا
• market → مارکِت
• injure → اینجا

در مقابل آمریکایی‌ها از یک لهجه رو‌تیک (rhotic accent) استفاده می‌کنند به این معنی که r را کاملاً تلفظ می‌کنند. بنابراین همان کلمات در لهجه آمریکایی به شکل زیر ادا می‌شوند:

• far → فار
• market → مارکِت (با تاکید بر r)
• injure → اینجِر

تفاوت در تلفظ صدای /t/

در انگلیسی آمریکایی زمانی که حرف t بین دو مصوت قرار می‌گیرد به صدایی بین t و d تبدیل می‌شود. به‌عنوان مثال کلمات butter، water و tomato در آمریکایی به‌صورت budder، wadder و tomaydo تلفظ می‌شوند.

در مقابل در انگلیسی بریتانیایی t همچنان به‌صورت اصلی خود تلفظ می‌شود و در برخی از گویش‌های بریتانیایی (مانند لهجه کوکنی لندن) حتی به‌صورت یک وقفه گلوتال درمی‌آید که باعث حذف تقریباً کامل آن می‌شود؛ مثلاً tomato به tomah-o تبدیل می‌شود.

در لهجه آمریکایی هنگامی که حرف t پس از یک واکه قوی (stressed vowel) و قبل از یک واکه ضعیف قرار بگیرد به صدایی بین t و d تبدیل می‌شود. به همین دلیل کلماتی مانند butter و water در لهجه آمریکایی به صورت بادر و وادر شنیده می‌شوند.

در لهجه بریتانیایی t معمولاً مانند یک t واضح تلفظ می‌شود هرچند در برخی مناطق بریتانیا به‌خصوص در لندن t به صورت glottal stop تلفظ می‌شود که باعث می‌شود کلماتی مثل water به شکل وا-ا ادا شوند.

تفاوت در تلفظ /ɒ/ در مقابل /ɑ/

در انگلیسی بریتانیایی کلماتی مانند dog، stop و pot با صدای /ɒ/ تلفظ می‌شوند که نوعی مصوت باز و گرد است. اما در انگلیسی آمریکایی این صدا بیشتر شبیه به /ɑ/ تلفظ می‌شود که دهان برای تولید آن بازتر و بدون گردی است.

• dog → در بریتانیایی: دوگ | در آمریکایی: داگ
• stop → در بریتانیایی: استوپ | در آمریکایی: ستاپ

تفاوت در تلفظ [ƏU] در مقابل [oʊ]

در بریتانیایی o در کلماتی مانند go، slow و quote به‌صورت یک دیفتونگ [ƏU] تلفظ می‌شود به این معنی که موقعیت زبان و لب‌ها هنگام ادای آن تغییر می‌کند. اما در انگلیسی آمریکایی این صدا به‌صورت [oʊ] بیان می‌شود که بیشتر در عقب دهان تولید می‌شود و زبان و لب‌ها هنگام تلفظ آن بسیار منقبض‌تر هستند.

لهجه بریتانیایی از یک ترکیب خاص واکه‌ای استفاده می‌کند که با [ƏU] نشان داده می‌شود و از مرکز دهان آغاز می‌شود. اما در لهجه آمریکایی این صدا به [oʊ] تبدیل شده و از انتهای دهان شروع می‌شود.

• go → در بریتانیایی: گِئو | در آمریکایی: گو
• slow → در بریتانیایی: سْلئو | در آمریکایی: اسلو

تفاوت در آهنگ و ریتم گفتار

یکی دیگر از تفاوت‌های بارز لهجه آمریکایی و بریتانیایی الگوی آهنگ گفتار است. معمولاً انگلیسی‌زبانان آمریکایی ریتم یکنواخت‌تر و با نوسانات کمتر در تُن صدا دارند. اما بریتانیایی‌ها در هنگام صحبت کردن تُن صدای خود را بیشتر تغییر می‌دهند و کلامشان آهنگین‌تر به نظر می‌رسد.

تفاوت در املا بین انگلیسی، آمریکایی و بریتانیایی

علاوه بر تفاوت در تلفظ املای واژگان نیز در این دو گونه زبانی متفاوت است. برخی از رایج‌ترین تفاوت‌های املایی شامل موارد زیر است:

-or در مقابل -our

در لهجه آمریکایی کلماتی مانند favorite، flavor و endeavor بدون حرف u نوشته می‌شوند. اما در لهجه بریتانیایی این کلمات به صورت favourite flavour و endeavour نوشته می‌شوند.

• آمریکایی: color, favorite, flavor
• بریتانیایی: colour, favourite, flavour

-ize در مقابل -ise

در آمریکایی کلماتی مانند organize و realize با z نوشته می‌شوند اما در بریتانیایی این کلمات به صورت organise و realise نوشته می‌شوند.

• آمریکایی: organize, realize, capitalize
• بریتانیایی: organise, realise, capitalise

-yze در مقابل -yse

در آمریکایی کلماتی مانند analyze و paralyze با yze نوشته می‌شوند اما در بریتانیایی این کلمات به analyse و paralyse تغییر پیدا می‌کنند.

• آمریکایی: analyze, paralyze
• بریتانیایی: analyse, paralyse

-er در مقابل -re

در آمریکایی کلماتی مانند center fiber و liter به همین شکل نوشته می‌شوند اما در بریتانیایی ترتیب حروف تغییر کرده و به centre fibre و litre تبدیل می‌شوند.

• آمریکایی: center, meter, theater
• بریتانیایی: centre, metre, theatre

-og در مقابل -ogue

• آمریکایی: catalog, dialog
• بریتانیایی: catalogue, dialogue

حذف یا اضافه کردن L

• آمریکایی: traveled, canceled
• بریتانیایی: travelled, cancelled

تفاوت لهجه آمریکایی با بریتانیایی در واژگان

یکی از بارزترین تفاوت‌های بین این دو گونه زبانی تفاوت در واژگان است. برخی از کلمات رایج که در انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی متفاوت هستند شامل موارد زیر است:

تفاوت‌های واژگانی میان لهجه آمریکایی و بریتانیایی نیز بسیار جالب است چرا که برخی از کلمات در این دو لهجه کاملاً متفاوت هستند. در ادامه چند مثال از این تفاوت‌ها آورده شده است:

• پیاده‌رو → در آمریکایی: sidewalk | در بریتانیایی: pavement
• مترو → در آمریکایی: subway | در بریتانیایی: underground

تفاوت‌های گرامری آمریکایی با بریتیش

علاوه بر تلفظ املا و واژگان برخی تفاوت‌های دستوری نیز میان لهجه آمریکایی و بریتانیایی وجود دارد:

استفاده از زمان حال کامل

در لهجه بریتانیایی معمولاً برای بیان تجربیات اخیر یا اتفاقاتی که همچنان تأثیر دارند از زمان حال کامل (present perfect) استفاده می‌شود. اما در لهجه آمریکایی این ساختار کمتر رایج است و بیشتر از گذشته ساده (past simple) استفاده می‌شود.

• بریتانیایی: I have just eaten.
• آمریکایی: I just ate.

آمریکایی‌ها بیشتر از گذشته ساده استفاده می‌کنند:  I just ate lunch.

بریتانیایی‌ها از حال کامل استفاده می‌کنند:  I have just eaten lunch.

حذف یا اضافه کردن got

در لهجه بریتانیایی برای بیان مالکیت بیشتر از have got استفاده می‌شود در حالی که در لهجه آمریکایی have به‌تنهایی به‌کار می‌رود.

آمریکایی: I have a car.

بریتانیایی: I have got a car.

استفاده از فعل جمع برای گروه‌ها

آمریکایی: The team is winning.

بریتانیایی: The team are winning.

نتیجه‌گیری

در نهایت تفاوت لهجه آمریکایی با بریتانیایی به چندین عامل بستگی دارد که شامل تلفظ، املا، واژگان و گرامر است. دانستن این تفاوت‌ها به شما کمک می‌کند تا زبان انگلیسی را بهتر درک کنید و در صورت لزوم از گویش مناسب برای موقعیت‌های مختلف استفاده کنید. اگر قصد یادگیری انگلیسی را دارید انتخاب بین این دو گویش بستگی به نیاز و علاقه شما دارد.